Doğalcılık XIX. Yüzyılın ikinci yarısında Fransa’da ortaya çıkan ve edebi gözlem ile bilimsel deneylerin uygulanmasını getiren bir akımdır. Gerçekçiliğin bu gerçekleşmesi, bu yüzyılda kimya, fizik, fizyoloji ve biyoloji alanındaki çeşitli icat ve gelişmelerin etkisi olmuştur. Hippoyte Taine, Claude Bernard, özellikle en çok etkilenen bilim adamları, evrim teorisine sahip Darwin ve kalıtım teorisi ile Mendel olmuştur. Akımın öncüsü Emile Zola. Bu Fransız romanı, yukarıda bahsedilen bilimsel gelişmelerle birlikte, deneysel bilimde determinizm (deneycilik) felsefesini edebiyata uygulamaya çalıştı.
Determinizme göre, doğa olaylarında aynı şartlar altında aynı sebepler aynı sonuçlara yol açar. Doğalcılar, aynı yasanın sosyal ve ruhsal ilişkilerde geçerli olduğunu, insan davranışlarını ve davranışlarını açıklayabilmeleri için, yetiştiği fideleri ve çevreyi incelemek ve sanat adamının davranması gerektiğini savunmuştur. Bir bilim adamı gibi. Doğallığın temel çelişkisi insanın bakış açısıyla düğümlenmiştir. Çünkü doğa bilimciler için, insan çevre tarafından oluşturulan bir varlıktır; etkileri etkiliyor. Bununla birlikte, çevre üzerindeki değişim kendi kaderini şekillendirme gücüne sahip değildir. Gerekli olduğu ölçüde “sosyal nedensellik” düşünmez; “Biyolojik nedensellik”.
Natüralist realizm, toplumsal nedenselliği yeterince değerlendirmediğinden, “yaşayan” nesnel bir yansımadan tatmin olur. Politik veya insani sonuçlara ulaşmak, bu çıkarımlar hakkında bazı yorumlar yapmak için Naturalist gerçekçiliğin özünde yer almamaktadır. Yaşanan gerçekler, yansıyan gerçeklerden geleceğe değil, yansıtılır. Bu çerçevede vatandaşlığa geçme özelliklerini şöyle özetleyebiliriz:
Naturalizmin Naturalizmin Başlıca Özellikleri, tarafsız gözlem ve önyargılı bilimsel deneylere dayanır.
Doğalcılık, biyoloji ve fizyolojinin etkinlik ve nesnel yöntemlerini kullanır.
Natüralizm, insanların, duygularının, düşüncelerinin, tutkularının ve davranışlarının yükseldiği, yaratılışının miras yoluyla (soya yerçekimi) belirlendiği ortam tarafından şartlandığını kabul eder. Bu bakımdan determinizm bağlanır.
Yaşam, çıplaklığıyla bütünüyle ele alınır; kararlar dahil değildir.
Anlatım oldukça özenli.
Çevre ve insanlara ait açıklamalar geniş bir yelpazede verilmektedir. Doğal edebiyatta hikâyeler, romanlar, tiyatro türleri gelişmiştir.
Naturalizmin Ana Temsilcileri
– Emile Zola (1840-1902): Meyhan, Germinal, Toprak, Nana
– Guy de Maupassant: Doğalcılık hareketini geliştirdi ve estetik anlamda zenginleştirdi.
Hikayeler: Tombalak, Mehtap
Romanlar: Bir Hayat, Piere ve Jean
– Alphonse Daudet: Pazartesi Hikayeleri, Mektuplar Gönderen
Benim Milyon – Henrik Ibsen: Norveçli oyun yazarı. “Ghoullar”
Türk edebiyatında natüralizme yaklaşan yazarlar, “Ahmed Mithat,” Karabibik “le Nabizade Nâzım,” Ben Am Deli “le Hüseyin Rahmi ve” Zaniyeler “ve Selahattin Enis takipçileridir.
Not: Naturalizm, gerçeği çarpıtmadan gerçekliği yansıttığı için gerçekliğin bir uzantısıdır. Fakat aynı zamanda gerçekçilikten yoksundur, çünkü gerçekleri toplumsal analiz yoluyla göstermeyi, onları tiplendirme yoluyla karakterize etmeyi ve çemberin temel niteliklerini belirtmeyi seçmez.