Bu yaklaşımın temeli insandır. Bu yaklaşıma göre, insanların doğumla başlayan ve yaşam boyu süren gereksinimleri vardır. Bu gereksinimlerin ortadan kaldırılması, insanın olumsuz yönde bütünleşmesini etkiler. İnsanoğlu, kendini geliştirme gücünü ele alan ve oluşum halindeki bir varlık olarak görülür. İnsanoğlu, yaşamın anında ele alınmalıdır. Duygu, algı, anlayış ve davranış biçimlerindeki bireysel farklılıklar nedeniyle, her insan kendi başına bir varlık olarak görülmelidir.
Genel özellikleri şöyle sıralayabiliriz:
Bu yaklaşım, insanı sadece tepki olarak gören yaklaşımlara karşıdır.
İnsanın, kalkınmanın gücünü kendisi alan bir varlık olduğunu iddia etmişlerdir.
Dünyayı ve olayları tuhaf bir şekilde algılayan kişiler öznel deneyime ön ayak oldular.
Davranışların anlaşılması koşulu olan “kişinin kendi yaşam duygusunu” bilmek.
Deney yöntemini reddettiler ve daha çok içgörü ve empati yöntemini kullandılar.
Psikolojiyi felsefeye yaklaştırdılar.
Temsilcileri Maslovv ve C. Rogers’dır.
Detaylı Olarak Hümaniztik Yapıyı incelersek;
İnsancıl, hümanizm ve hümanist, tüm insanı ve her bireyin tekliğini araştıran bir yaklaşıma ilişkin psikolojideki terimlerdir. Esasen, bu terimler psikolojide aynı yaklaşımı ifade eder.
Psikolojideki hümanist yaklaşım, bazı psikologların davranışçı ve psikodinamik psikolojinin sınırlamaları olarak gördüklerine karşı bir isyan olarak gelişti. Hümanistik yaklaşım, psikanaliz ve davranışçılıktan sonra psikolojide genellikle “üçüncü güç” olarak adlandırılmaktadır (Maslow, 1968).
Hümanizm, davranışçı bakış açısının varsayımlarını reddederek, determinist olarak nitelendirilmiş, uyarıcı-tepki davranışının güçlendirilmesine odaklanmış ve hayvansal araştırmalara büyük ölçüde bağımlıdır.
Hümanistik psikoloji ayrıca psikodinamik yaklaşımı da reddetmiştir, çünkü aynı zamanda, insan düşüncesini ve davranışını belirleyen bilinçdışı irrasyonel ve içgüdüsel güçlerle birlikte, deterministiktir. Hem davranışçılık hem de psikanaliz, insani psikologlar tarafından insanlıktan çıkma olarak kabul edilir.
Hümanistik psikoloji, 1970’ler ve 1980’ler boyunca etkisini artırdı. Etkileri üç ana alan açısından anlaşılabilir :
1) İnsan doğası ve insanlık durumunu anlama yaklaşımı için yeni bir değerler dizisi sunmuştur.
2) İnsan davranışlarının araştırılmasında genişletilmiş bir araştırma yöntemi ufkunu sunmuştur.
3) Profesyonel psikoterapi uygulamasında daha geniş bir yelpazede daha etkili yöntemler önermiştir .
Temel varsayımlar
İnsancıl psikoloji, insanların özgür iradeleri olduğu varoluşsal varsayımlarla başlar:
Kişisel ajans, özgür iradenin uygulanması için hümanist bir terimdir. Kişisel ajans, hayatta yaptığımız seçimleri, aşağıya indiğimiz yolları ve sonuçlarını ifade eder.
İnsanlar temel olarak iyi ve kendilerini ve dünyayı daha iyi hale getirmek için doğuştan gelen bir ihtiyaç var:
İnsani yaklaşım, bireyin kişisel değerini, insan değerlerinin merkezini ve insanın yaratıcı, aktif doğasını vurgular.
Yaklaşım iyimserdir ve sıkıntı, acı ve umutsuzluğun üstesinden gelmek için asil insan kapasitesine odaklanır.
İnsanlar kendini gerçekleştirme konusunda motive olurlar:
Kendini gerçekleştirme, yaşamdaki psikolojik büyüme, tatmin ve tatmin ile ilgilidir.
Hem Rogers hem de Maslow, kişisel gelişim ve yaşamdaki temel kazanımları temel bir insani neden olarak gördüler. Bu, her bireyin, farklı şekillerde, psikolojik olarak büyümeye ve sürekli olarak kendilerini geliştirmeye çalıştığı anlamına gelir.
Bununla birlikte, Rogers ve Maslow, kendini gerçekleştirmenin nasıl başarılabileceğinin farklı yollarını tanımlamaktadır.
Bireyin öznel, bilinçli deneyimleri en önemlisidir:
Hümanistik psikologlar, nesnel gerçekliğin, bireyin öznel algısı ve dünya anlayışından daha az önemli olduğunu savunurlar.
Bazen insancıl yaklaşıma fenomenolojik denir. Bu, kişiliğin kişinin öznel deneyimini göz önünde bulundurarak çalıştığı anlamına gelir.
For Rogers psikolojinin odak davranışı (değil Skinner ), (bilinçsiz Freud ), (düşünme Wundt ) ya da insan beyni ama nasıl bireyler algıladıkları ve olayları yorumlamak. Rogers bu yüzden önemlidir, çünkü psikolojiyi benliğin çalışmasına yönlendirmiştir .
Hümanizm, bilimsel metodolojiyi reddeder:
Rogers ve Maslow , özellikle psikoloji laboratuvarının hem insani hem de hayvan davranışlarını araştırmak için bilimsel psikolojiye çok az değer verdi .
Hümanizm, deneyler gibi bilimsel metodolojiyi reddeder ve tipik olarak nitel araştırma yöntemlerini kullanır. Örneğin, günlük hesapları, açık uçlu anketler , yapılandırılmamış görüşmeler ve yapılandırılmamış gözlemler.
Niteliksel araştırmalar, bireysel düzeyde yapılan çalışmalar için ve insanların düşündükleri ya da hissettikleri (örneğin vaka çalışmaları ) derinlemesine araştırmak için yararlıdır .
Diğer insanları gerçekten anlamanın yolu oturup oturup onlarla konuşmak, deneyimlerini paylaşmak ve duygularına açık olmaktır.
Hümanizm karşılaştırmalı psikolojiyi (hayvanlar üzerinde yapılan araştırmalar) reddetti çünkü insanın eşsiz özellikleri hakkında hiçbir şey söylemiyor:
Hümanizm, insanı diğer hayvanlardan temel olarak farklı olarak görmektedir; çünkü insanlar, düşünce, akıl ve dil yeteneğine sahip bilinçli varlıklardır.
Hümanist psikologların hayvanlar üzerindeki araştırmaları için, örneğin sıçanlar, güvercinler ya da maymunlar çok az değer taşıdılar.
Bu tür hayvanlar üzerine yapılan araştırma bize, insan düşüncesi, davranışları ve deneyimleri hakkında çok az şey söylediklerini söyleyebilir.
Hümanist Psikolojinin Tarihi
Maslow (1943) insan motivasyonunun hiyerarşik bir kuramını geliştirdi.
Carl Rogers (1946) , müşteri merkezli terapinin önemli yönlerini (kişi merkezli terapi olarak da adlandırılır ) yayınlamaktadır .
1957 ve 1958’de Abraham Maslow ve Clark Moustakas’ın davetiyle Detroit’te daha anlamlı ve daha insancıl bir vizyona adanmış profesyonel bir dernek kurmakla ilgilenen psikologlar arasında iki toplantı düzenlendi.
1962’de, Brandeis Üniversitesi’nin sponsorluğunda, bu hareket resmî Psikoloji Derneği olarak resmen başlatıldı .
Hümanistik Psikoloji Dergisi’nin ilk sayısı 1961 İlkbaharında ortaya çıktı.
Clark Hull’un (1943) Davranış İlkeleri yayınlandı.
BF Skinner (1948) , davranışçı ilkelere dayanan ütopik bir toplumu tanımladığı Walden Two’ı yayınladı .
İnsancıl Yaklaşım Özeti
Temel Özellikler
otantiklik
Fenomenoloji
İhtiyaçların
Kendini
Gerçekleştirme
Öz Konsept
Hiyerarşisi
Temel varsayımlar
İnsanların özgür iradeleri vardır; tüm davranışlar belirlenmez.
Tüm bireyler eşsizdir ve potansiyellerine ulaşmak için motive olurlar.
İnsan davranışının doğru bir şekilde anlaşılması, ancak hayvanlar üzerinde değil, insanlarda çalışılarak elde edilebilir.
Psikoloji, grupların (nomothetic) ortalama performansından ziyade bireysel durumu (idiografik) incelemelidir.
Sınırlamalar
Biyolojiyi yok sayar (örneğin, testosteron)
Bilim dışı – öznel kavramlar.
Davranışçılık – insan ve hayvan davranışları karşılaştırılabilir
Etnosentrik (Batı kültürüne yönelik önyargılı)
Hümanizm – hayvanları insanlarla kıyaslayamaz
Özgür iradeye olan inançları, bilimin belirleyici kurallarına karşıdır.
Metodoloji / Çalışmalar
Vaka Çalışması
Q-Sıralama Yöntemi
Yapılandırılmamış Görüşme
Açık uçlu Anket
Kalitatif Araştırma
Uygulama alanları
Kişi Merkezli Terapi
Motivasyon
Depresyon
Eğitimi
Kendi Kendine Değeri
Güçlü
Bilinçsiz akıl, genler, gözlemlenebilir davranışlar yerine davranış odağını birey / bütün kişiye kaydırdı.
Gerçek yaşam uygulamaları (örneğin terapi)
İnsancıl psikoloji, çoğu insanın insan olmanın ne demek olduğu konusundaki fikrini yerine getirir; çünkü kişisel ideallere ve kendini gerçekleştirmeye değer verir.
Nitel veriler, gerçek içgörü ve davranışla ilgili daha bütüncül bilgi verir.
Daha bireysel ve idiografik çalışma yöntemlerinin değerini vurgular.
Kritik değerlendirme
Hümanistik yaklaşım, diğer yaklaşımlarla karşılaştırıldığında nispeten az sayıda psikolojiye uygulanmıştır. Bu nedenle, katkıları terapi , anormallik, motivasyon ve kişilik gibi alanlarla sınırlıdır .
Akademik psikoloji üzerindeki bu etkisizliğin olası nedenleri belki de hümanizmin insanları eğitmek için bilimsel olmayan bir yaklaşım benimsemesi gerçeğine dayanmaktadır. İnsancıl psikologlar, psikolojiye titiz bir bilimsel yaklaşımı reddettiler çünkü bunu insanlık dışı ve bilinçli deneyimin zenginliğini yakalayamadılar. 1950’lerde, 1960’larda ve 1970’lerde bilimsel psikolojinin reddedilmesi pek çok açıdan Kuzey Amerika psikolojisindeki davranışçı yaklaşımın baskınlığına bir tepki oldu. Örneğin, özgür iradeye olan inançları , bilimin belirleyici kurallarına doğrudan karşıdır.
Ayrıca, hümanizm tarafından araştırılan alanların, bilinç ve duygu gibi, bilimsel olarak çalışmak çok zordur. Bu tür bilimsel sınırlamaların sonucu, yaklaşımın temel teorilerini desteklemek için ampirik kanıtların olmadığı anlamına gelir.
Ancak, bunun tersine, hümanizmin yapılandırılmamış görüşmeler gibi niteliksel yöntemlerin kullanımı yoluyla bireyin davranışları hakkında daha iyi bir kavrayış kazanabileceğidir. Yaklaşım, bilimin indirgemeci pozisyonunun tersine, insan davranışının daha bütünsel bir görünümünü sağlamaya da yardımcı oldu.