Yeni bir çalışma, iki kişi aynı görev üzerinde birlikte çalıştıklarında, garip ve düpedüz mucizevi bir şeyin gerçekleştiğini gösteriyor: Beyinlerinin kilit bölgeleri senkronize oluyor, bu da grup halindeyken birbirimizin sinirsel aktivitelerini eşleştirebileceğimizi gösteriyor.
Çalışmada, 39 çift gönüllüden, her ikisi de tatmin olana kadar sanal bir alanın içini birlikte tasarlamak için bir dokunmatik ekran kullanmaları istendi. Yakın kızılötesi fonksiyonel spektroskopi kullanarak beyin aktivitelerini izlemenin yanı sıra, katılımcılar göz teması belirtileri açısından gözlemlendi.
Katılımcıların tepkilerini incelemek için araştırmacılar, sosyal etkileşimleri (göz teması) tanıyabilen ve bunları beyin aktivitesinin belirli anları ve alanlarıyla ilişkilendirebilen özel işleme ve modelleme teknikleri geliştirdiler. Keio’dan psikolog Yasuyo Minagawa, “Bir beyindeki nöron popülasyonları, diğer beyindeki benzer nöron popülasyonlarıyla aynı anda ateşlendi ve katılımcılar bir görev üzerinde birlikte çalışırken, sanki iki beyin tek bir yaratıcı problem çözme sistemi gibi birlikte çalışıyor” diyor.
Çalışma katılımcılarından görevi hem tek başlarına hem de çiftler halinde tamamlamaları istendi ve araştırmacılara hem bireysel beyin aktivitesini (intraserebral senkronizasyonlar veya WBS) hem de grup beyin aktivitesini (beyinler arası senkronizasyonlar veya BBS) araştırmada ölçme fırsatı verdi.
Ortak çalışma sonucunda beynin üst ve orta şakak bölgelerinde ve ayrıca sağ yarımkürede prefrontal korteksin belirli bölümlerinde “güvenilir” BBS’ler elde edildi. Ancak test senaryolarında WBS o kadar güçlü değildi.
Ek olarak, deneklerden biri diğerine bakmak için baktığında BBS’nin en güçlü olduğu bulundu, bu da sosyal etkileşimlerin burada önemli bir rol oynadığını düşündürüyor. Öte yandan, gönüllüler yalnız çalıştıklarında, beynin aynı bölgelerinde PSP çok daha güçlüydü. Minagawa, “Bu fenomenler, etkileşimde bulunan etmenlerin toplu olarak düşüncelerini paylaştığı ve diğerinin bilgisine erişimi hızlandırarak etkileşimi kolaylaştırdığı” biz modu ” kavramıyla tutarlıdır” diyor.
Araştırma yöntemi, yalnızca iki kişinin aynı motor görevi üzerinde çalıştığı önceki “ikinci şahıs nörobilim” deneylerine göre bir gelişmedir, ancak bilim adamlarının gelecekte göz temasının ötesinde daha karmaşık sosyal etkileşimleri ölçmenin yollarını bulması gerekir.
Ancak, bu yeni çalışmanın yazarları bunun mümkün olduğunu düşünüyor ve iki insan birbiriyle konuştuğunda bir tür beyin senkronizasyonunun gerçekleştiğine dair kanıtlar zaten var.
İnsanların sosyal yaratıklar olarak tasarlandığını biliyoruz, ancak iletişim kurduğumuzda beynimizin nasıl değiştiğine dair hala çok az fikir sahibiyiz. Tarama teknolojileri ve bilgisayarlar geliştikçe bu bilinmeyenlere ışık tutabiliriz. Minagawa, “Metodumuzu, gelecekteki analizlerde yüz ifadeleri ve sözlü iletişim gibi daha ayrıntılı sosyal davranışlara uygulayabiliriz” diyor. “Analitik yaklaşımımız, etkileşimli sosyal nörobilimde gelecekteki araştırmalar için bilgi ve fırsatlar sağlayabilir.”
Bu çalışma Neurophotonics adresinden derlenmiştir.
